Inny punkt

Widzę Cię po raz pierwszy w życiu i nie mogę oderwać od Ciebie wzroku. Patrzę na twą alabastrową twarzyczkę, niebieskie oczy udekorowane czarnymi rzęskami. Czuję ciepło i miękkość twojej skóry. Utulam Cię do serca i obserwuję każdy Twój delikatny ruch. Odbieram cię wszystkimi zmysłami. Twój oddech staje się częścią mnie. Jestem z tobą tu i teraz, bez oceniania, oczekiwań i osądów....

Tak patrzymy na nasze dziecko w chwili narodzin. Jak na bezcenny dar, pełni miłości i zachwytu. Z wiekiem nasze postrzeganie dziecka zmienia się. Pojawiają się pytania, oceny:

"Jak się zachowujesz?",

"Bądź grzeczny",

"Jesteś leniwy" itp.

W naszym życiu pojawiają się osądy, oceny, uprzedzenia, czy nadinterpretacje zachowań. Jest to normalne. Działamy pod wpływem chwili, nieświadomie, nie mamy już czasu na uwagę, reagujemy automatycznie, bez chwili zatrzymania.

Dzięki regularnej obserwacji naszych zachowań i emocji, refleksji nad tym, co się w danym momencie dzieje, mamy bliższą drogę do tego, by zatrzymać nasze automatyczne reakcje. Możemy im się przyjrzeć i zastanowić się, czy są tym, co widzimy, czy bardziej tym, co o danej sytuacji sądzimy.

Jeśli nauczysz swoje dziecko świadomego patrzenia na otaczający świat, wzbogacisz jego przestrzeń o podjęcie wyboru pomiędzy tym, co pojawia się w rzeczywistości, a tym jak ją interpretujemy.

Pozwól sobie na chwilę uważności miedzy akcją a reakcją.

Ćwiczenie

Przez krótką chwilę popatrz na swoje dziecko, gdy siedzi przy stole, śpi lub odrabia lekcje. Obserwuj go tak, jak wtedy, gdy dopiero przyszedł na świat lub stawiał swoje pierwsze kroki. Bez oceniania.

Pomyśl jak reagujesz na bałagan w jego pokoju, nieodrobione lekcje lub przesadne siedzenie przy komputerze. Przypomnij sobie, jak reagujesz na takie sytuacje, jak działa Twój autopilot. Następnie zdobądź się na odwagę i spróbuj podążyć w danej sytuacji inną ścieżką, odmienną od tej dotychczasowej.

Sprawdź, jaki przyniesie to skutek dla Ciebie i Twojego dziecka.